10 فروردين 1403
RSSFacebookTwitterLinkedinDiggYahooDelicious
شنبه, 26 آبان 1397 ساعت 10:41

دبیر انجمن زغال سنگ ایران: هیچ يك از قول و قرارهای حل مشکلات معادن زغال سنگ عملی نشده است

photo 2018-10-27 13-25-41اکرم شعبانی

 به نظر می‌رسد مسایل و مشکلات معادن زغال سنگ بحث امروز و دیروز نیست. مبحث ایمنی، میزان استخراج و جدا از تمام این موارد نوع قیمت گذاری این محصول در شرایطی که مخاطرات زیادی از لحاظ ایمني هم به دنبال دارد؛ از جمله مسایل مهمی است که صنعت زغال سنگ کشورمان را تا میزان قابل توجهی به چالش کشیده است.
به گزارش ماهنامه جهان معدن، صنعت زغال سنگ یکی از صنایع با اهمیت کشور محسوب می‌شود، اما در حال حاضر تولیدکنندگان این صنعت و معدن داران به دلیل پایین بودن قیمت کنسانتره زغال سنگ در داخل کشور نسبت به رشد چشمگیر بهای تمام شده تولید با مشکلات جدی روبرو هستند که به اذعان تولیدکنندگان اگر هر چه سریع‌تر نسبت به قیمت‌ گذاری واقعی آن در کشور اقدام نشود، نه تنها امکان توسعه این صنعت امکان پذیر نخواهد بود؛ بلکه با توجه به شکاف قابل توجه تقاضای داخلی نسبت به عرضه آن و تحریم‌های ظالمانه برای واردات زغال سنگ، صنعت فولاد کوره بلند کشور دچار مشکلات جدی خواهد شد.


در همين خصوص اگرچه همواره در جلسات برگزار شده میان معدنی‌ها و مدیران رده بالاي اين بخش بحث برطرف کردن مشکلات موجود است؛ اما تا زماني كه پای درد و دل چند دست اندرکار معدنی زغال ننشینیم، عمق مشکلات چندان آشکار نمي‌شود. از جمله موضوعاتي که به نوعي سنگ انداختن پیش پای فعالان زغال سنگ محسوب می‌شود؛ بر اساس پژوهشی که چندی پیش مرکز پژوهش‌های مجلس انجام داده، می‌توان به عدم وجود یک روش شفاف برای تعیین قیمت زغال سنگ، نبود رقیب در بازار فروش زغال سنگ یا به بیان دیگر وجود خریدار انحصاری، هزینه‌های بالای استخراج معادن در برابر قیمت پایین فروش (در مقایسه با بازارهای جهانی) و نیز کمبود ایمنی در معادن با توجه به استفاده از تکنولوژی و ماشین‌ آلات سنتی اشاره کرد. از سوی دیگر مسایل و مشکلات موجود در حوزه معدن‌کاری زغال سنگ از جمله چگونگی واگذاری معادن دولتی، سرمایه ‌گذاری در این بخش را با دست ‌اندازهای جدی روبرو کرده است.
در گفت‌وگویی که ماهنامه "جهان معدن" با سعید صمدی دبیر انجمن زغال سنگ ایران انجام داده است، بخشی از این مسایل مطرح شده كه شرح این گفت‌وگو در پی می‌آید:
به عنوان سوال نخست؛ وضعیت کنونی معادن زغال سنگ در کشور به لحاظ میزان ذخایر و تعداد معادن موجود را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
کشور ما از حدود یک میلیارد و 200 میلیون تن ذخیره قطعی و ۴ میلیارد تن ذخیره احتمالي زغال سنگ برخوردار است. از نظر تعداد معادن هم بايد بگويم تعداد معادن چندان در این خصوص ملاک ارزيابي قرار نمی‌گیرد؛ چراکه بطور مثال ما یک معدن داریم که در سال ۶۰۰ هزار تن زغال سنگ تولید می‌کند؛ در حالی که معدن دیگری هزار تن تولید دارد و طبیعتا هیچگاه روی تعداد نمی‌توان وزن یک صنعت یا معدن را سنجید؛ در نتيجه عموما میزان استخراج ملاک ارزيابي قرار مي‌گيرد.
بر همين اساس در حال حاضر میزان استخراج زغال سنگ در کشور ما چیزی که به شکل محصول و کنسانتره از معادن بيرون مي‌آيد؛ سالانه یک میلیون و 500 هزار تن است که این میزان با ذخیره 2 میلیارد تن هیچ تناسبی ندارد. البته این در شرایطی است که مصرف زغال سنگ در کشور ما سالانه 2 میلیون تن بوده و در حال حاضر و در آینده نزدیک این مصرف افزایش ‍پیدا خواهد کرد؛ در نتيجه هم اكنون نزدیک به 500 هزار تن واردات زغال سنگ در سال داریم که این موضوع اصلا زیبنده کشور ما با یک میلیارد و 200 میلیون تن ذخیره نیست.
هم اکنون بیشتر زغال سنگ تولیدی ایران در مجموعه ذوب آهن اصفهان مصرف می‌شود. مصرف فعلی کشور با راه‌اندازی کوره شماره یک ذوب آهن و نیز فولاد زرند که در حال انجام تست‌های لازم برای راه‌اندازی است، حدود 3 و نیم میلیون تن کنسانتره زغال است و با توجه به میزان تولید داخل حدود 2 میلیون تن از مصرف داخلی باید از خارج از کشور تامین شود که با توجه به تحریم‌هاي ظالمانه این امر یا امکان پذیر نبوده و یا در صورت دور زدن تحریم‌ها با قیمت تمام شده بسیار بالاتري از قیمت‌های جهانی امکان پذیر خواهد بود. با توجه به اینکه در آینده نزدیک طرح فولادسازی کوره بلند شرکت میدکو که در زرند واقع شده نيز راه‌اندازی خواهد شد، مطمئنا میزان کسری کنسانتره زغال سنگ داخلی محسوس‌تر خواهد شد.
وضعیت ذخایر زغال سنگ را چگونه می ‌بینید؟
ایران در زمینه زغال سنگ وضعیت متوسطي دارد؛ یعنی از نظر ذخایر وضعیت فوق العاده قوی ندارد و کشور صاحب ذخیره مطرحي محسوب نمي‌شود. از سوي ديگر چندان هم از این لحاظ در فقر به سر نمی‌برد؛ یک میلیارد و 200 میلیون تن تقریبا یک ذخیره متوسط است که تا حدودی جواب نیاز کشور را می‌دهد؛ اما در زمینه تولید زغال سنگ تقریبا در دنیا هیچ جایگاهی نداریم.
تولید زغال سنگ در دنیا سالانه به ۷ میلیارد تن می‌رسد؛ زمانی که ما این میزان را در برابر یک و نیم میلیون تن تولید ایران قرار دهیم؛ می‌توان نتيجه گرفت ایران جایگاه مطرحی در زمینه تولید زغال سنگ ندارد، اما در زمینه ذخایر زغال سنگ از شرایط متوسطی برخوردار است.
با توجه به اينكه مصرف زغال سنگ در حال افزايش است؛ آيا سرمايه گذاري براي افزايش توليد صورت گرفته است؟
با توجه به ذخایر یک میلیارد و 200 میلیون تنی زغال سنگ در کشور افزایش تولید کار سختی نیست؛ چراکه هم از لحاظ دانش فنی و تکنولوژی و هم از نظر تهیه و تامین تجهیزات خارجی به راحتی قابل دسترس است، اما نکته مهم اينكه بايد در این صنعت سرمایه گذاری مناسبی صورت گیرد. تا زمانی که آینده قیمت گذاری صنعت زغال سنگ در کشور شفاف نباشد، نمی‌توان انتظار افزایش سرمایه گذاری‌ها را در این حوزه داشت. با وجود اینکه در حال حاضر نیز برخی سرمایه ‌گذاری‌ها در این صنعت صورت گرفته است، اما به دلیل بلاتکلیف بودن وضعیت زغال در ایران این سرمایه‌ گذاری‌ها پیشرفت کندی دارند. بنابراین چنانچه در حوزه زغال سنگ سرمایه‌ گذاری مناسبی صورت گیرد، در نهایت کمتر از 5 سال طول می‌کشد تا این سرمایه‌ گذاری‌ها به نتیجه مطلوب برسد. در نتيجه با توجه به برخورداری ایران از منابع مناسب زغال سنگ، افزایش تولید کار دشواری نیست و تنها به سرمایه گذاری نیاز دارد. با توجه به اینکه هم اکنون برخی از سرمایه ‌گذاری‌هایی که در صنعت زغال سنگ انجام شده به دلیل مشکلات موجود در زمینه قیمت فروش محصولات با زیان رودررو شده، سایر سرمایه گذاران تمایل چندانی براي ورود به این حوزه نشان نمی‌دهند. حال آن که اگر چشم‌ انداز شفافی از آینده زغال سنگ در ایران وجود داشته باشد، رسیدن به تولید 4 و حتی 5 میلیون تن کنسانتره در سال دور از انتظار نیست.
آیا تاکنون برای حل مشکلات معادن زغال سنگ اقدامی صورت گرفته است؟
نخستین مشکل زغال در كشور ما این است که زغال سنگ به عنوان یک منبع انرژی باید با سایر منابع انرژی در کشور که یارانه بسیار کلانی دریافت می‌کنند؛ رقابت داشته باشد. منظور اینکه زغال سنگ باید با سایر منابع انرژی که عمدتا مشتقات نفتی و گاز هستند؛ رقابت کند.
البته در دنیا هم این رقابت وجود دارد، اما تفاوت آن با کشورمان در این است که در دیگر کشورها به سایر مشتقات نفتی و گازی هیچ یارانه دولتی به این شکل تعلق نمی‌گیرد، اما در ايران به اين بخش یارانه تعلق می‌گیرد و محصول با یارانه به دست مصرف کننده می‌رسد؛ اين در حالي است كه زغال سنگ هيچ یارانه دولتی نمي‌گيرد؛ لذا رقابت خیلی سختی وجود دارد.
به طور مثال قیمت هر متر مکعب گاز صادراتی ایران به ترکیه چیزی حدود ۴۰ سنت است؛ در حالی که دولت همین گاز را به فولادسازی‌ها در حدود ۲ تا ۳ سنت و براي مصارف خانگی حدود ۱ سنت عرضه مي‌كند. در واقع دولت بيش از ۹۰ درصد ارزش گاز را یارانه می‌دهد و طبیعتا شما با محصولی که ۹۰ درصد یارانه به آن تعلق می‌گیرد؛ نمی‌توانید وارد رقابت شوید. بنابراين اولين مساله بحث رقابت با سایر منابع انرژی در شرایط بسیار نابرابر است.
دومین مشكل اين بخش سطح پایین تکنولوژی استخراج در معادن زغال سنگ است. تقریبا به جز یک معدن بقیه معادن کشور با تکنولوژی ۵۰ سال پیش استخراج می‌شوند؛ به همین دلیل فقر تکنولوژی موجب شده تا قیمت تمام شده زغال سنگ در کشور بالا رود و شرایط ایمنی تضعیف شود كه همه اینها فضای پرخطری از صنعت زغال سنگ را در اذهان مردم ایجاد کرده است. اين در حالي است كه در تکنولوژی‌های جدید استخراج معادن زغال سنگ، به شدت قیمت تمام شده پایین آمده و در مقابل ایمنی معادن نيز به شكل قابل توجهی بالا رفته است.
سومین مشکل بحث ذخایر عمده زغال سنگ به خصوص ذخایر بزرگ و یا متوسط است که عمدتا در اختیار دولت یا سازمان‌ها و شرکت‌های دولتی قرار دارد و بخش خصوصی چندان امكان تحرک در صنعت زغال سنگ را ندارد؛ در حالی که اگر دولت این ذخایر را به بخش خصوصی واگذار کند، تجربه ثابت کرده که بخش خصوصی در صنعت زغال ایران می‌تواند موفق عمل کند. البته در حال حاضر هم تقریبا حدود ۵۰ درصد ذخایر زغال سنگ ایران توسط بخش خصوصی واقعی تولید می‌شود.
چهارمین مشکل در بحث زغال سنگ مربوط به قيمت گذاری اين كالاست. متاسفانه قیمت گذاری که در زمینه زغال سنگ در کشور انجام می‌گیرد (به دلیل اینکه زغال سنگ در کشور رقابتی نیست و محصولی تک مصرف کننده است) مورد رضايت فعالان اين بخش نيست. به عبارتي ديگر حدود ۹۰ درصد زغال سنگ تولیدی از سوی شركت ذوب آهن اصفهان مورد مصرف قرار می‌گیرد؛ طبیعتا در چنین شرایطی رقابت و تنوع در مصرف کننده وجود ندارد كه همين موضوع باعث شده قیمت زغال سنگ در کشور با قیمت واقعی زغال تفاوت فاحشی داشته باشد.
در حال حاضر هزینه واردات زغال مشابه زغال سنگ ایران کمتر از یک میلیون و ‍500 هزار تومان برای هر تن آن هم با دلار ۸ هزار تومانی سامانه نیما نيست. این در شرایطی است که دولت قیمت زغال سنگ را براي امسال تاکنون ۶۱۰ هزار تومان برای هر تن در نظر گرفته است كه در چنین شرایطی خیلی از معادن زغال سنگ به زیاندهی می‌افتند و به همان نسبت هم زغال سنگ جذابیت خود را برای سرمایه گذاری، توسعه و افزایش تولید از دست می‌دهد. این در حالی است که اگر قیمت گذاری بر مبنای قیمت‌های جهانی باشد (قیمت زغال سنگ با توجه به شرایط کیفی تحویل بنادر ایران + هزینه حمل و نقل) و مبنای قیمت زغال داخلی قرار گیرد، قطعا تا حدود زیادی مشکلات معادن زغال سنگ حل می‌شود. در مجموع بحث قیمت گذاری موضوع بسیار مهمی است.
مساله بعدی، بحث زیرساخت‌های معادن زغال سنگ است. در همه جای دنیا با وجود اینکه یارانه به بخش زغال تعلق نمی‌گیرد، اما حداقل زیرساخت‌های توسعه زغال سنگ مانند جاده، آب، برق و سایر موارد فراهم مي‌شود؛ چراکه تولید در صنایع دیگر در شهرک‌های صنعتی انجام مي‌گيرد و این شهرک‌ها نيز از همان ابتدا از زیرساخت‌هاي مناسبي همچون آب، برق، جاده و ... برخوردارند؛ اما زغال سنگ تابع چنین شرایطی نیست و امکان تولید در شهرک‌های صنعتی را ندارد و با کشف محل ذخیره، تولید بايد به آن مکان منتقل شود. در نتيجه اگر دولت حداقل در زمینه زیرساخت‌ها به اين بخش کمک کند، طبیعتا بخش دیگری از مشکلات حل می‌شود. البته ناگفته نماند قول و قرارهای زیادی در ارتباط با بحث‌های ایمنی، کمک به ایمنی و تجهیزات ایمنی معادن زغال سنگ تاکنون داده شده که به جرات می‌توان گفت تاكنون تقریبا هیچ‌کدام از آنها اجرایی نشده است.
در صورت تداوم مشکلات فعلی و عدم اصلاح قیمت فروش زغال سنگ، هشدار معدن‌کاران در خصوص ورشکستگی و تعطیلی معادن در این بخش را تا چه اندازه جدی می‌دانید؟
به منظور واقعی ‌سازی قیمت زغال سنگ از ابتدای سال جاری چندین نامه برای وزارت صنعت، ‌معدن و تجارت ارسال و درخواست كرديم تا کمیته پشتیبانی زغال سنگ تشکیل شود و قیمت هر سال را تعیین کند. با توجه به تورمی که در بهای تمام شده صنعت زغال سنگ ایجاد شده اگر کمیته تعیین قیمت زغال تشکیل نشود؛ متاسفانه معادن زغال با بحران روبرو می‌شوند.
به عبارتي ديگر در صورتی که این قیمت گذاری مصنوعی بیش از این ادامه پیدا کند، شک نکنید بخش قابل توجهی از معادن زغال سنگ تعطیل خواهند شد. به خصوص در شرایط فعلی كه تعدادی از معادن کوچک و متوسط زغال سنگ یا تولید خود را کاهش داده‌اند و یا تعطیل کرده‌اند که اگر تدبير جدی در این خصوص صورت نگيرد، مطمئن باشید سایر معادن زغال سنگ هم با معضل ورشکستگی روبرو خواهند شد. در آن صورت شرکت ذوب آهن مجبور می‌شود تمام نیاز زغال سنگ خود را با قیمت بالای یک میلیون و 500 هزار تومان برای هر تن از خارج از كشور وارد کند.
این مساله باید مورد توجه جدي قرار گیرد که از ابتدای امسال قیمت چوب مصرفی در معادن زغال سنگ بیش از 100 درصد افزایش پیدا کرده است. از سوي ديگر قیمت تجهیزات معادن زغال سنگ که تقریبا بیش از ۹۵ درصد آن وارداتي است، تحت تاثیر نرخ ارز در حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصد افزایش داشته و قیمت تجهیزات ایمنی، لوکوموتیو، آرد و ریل که همگي تجهيزات خارجی هستند، افزایش حداقل ۲۰۰ درصدی داشته است.
این در حالي است که قیمت زغال سنگ تنها ۲۰ درصد افزایش داشته؛ در نتيجه طبیعی است در این شرایط معادن زغال سنگ قادر به ادامه تولید و فعاليت نبوده و تولیدی هم که اکنون انجام می‌دهند، از محل آماده سازی‌های قبلی است. در واقع دیگر برای آینده آماده سازی‌ها به حداقل رسیده و اگر از الان برای پنج شش ماه آینده آماده سازی زغال انجام نگیرد؛ در آن زمان حتی اگر قیمت‌ها هم اصلاح شود، باز هم تولیدی صورت نخواهد گرفت.
با توجه به اینکه ذوب آهن برای کشف قیمت و ضرورت عرضه کل زنجیره تولید فولاد در بورس محصولات خود را در بورس کالا عرضه می‌کند، شما تا چه اندازه با عرضه زغال سنگ در بورس کالا و کشف قیمت از این راه موافق هستید؟ آیا عرضه زغال سنگ در بورس کالا می‌تواند در حل مشکلات موجود تاثیرگذار باشد؟
ببینید عرضه محصول در بورس کالا زمانی مفهوم پيدا مي‌كند که جنس تولیدی شما بیش از یک متقاضی داشته باشد. با توجه به اینکه بیش از ۹۰ درصد مصرف زغال سنگ توليدي تنها در شركت ذوب آهن اصفهان انجام مي‌شود و به تبع آن تنها خریدار اين محصول شركت ذوب آهن اصفهان است؛ بنابراين مطرح کردن بحث رقابت در بورس کالا مفهوم چنداني ندارد. در چنین شرایطی اگر معادن زغال سنگ محصول خود را در بورس کالا عرضه کنند، عملا باز هم یک خریدار اصلی بیشتر وجود ندارد و آن هم ذوب آهن است. از نظر ما بهترین راه کشف قیمت همان است که عرض کردم - به علت اينكه مارک‌های مختلف زغال سنگ داریم - در واقع قیمت جهانی زغال سنگ با مارک ایران به علاوه هزینه حمل و نقل کشتی و بارگیری و سایر هزینه‌هاي تحویل بنادر ایران ضرب در دلار سامانه نیما که دلار رسمی کشور برای انجام واردات و صادرات محسوب مي‌شود و هر قیمتی که از این فرمول به دست می‌آید، تبدیل به قیمت واقعی زغال سنگ شود. از نظر من این بهترین روش برای قیمت گذاری زغال سنگ است و لازم است دولت به صورت جدی وارد این موضوع شود.
در زمینه صادرات زغال سنگ تاکنون چه اقداماتی صورت گرفته است و چه میزان ظرفیت صادراتی وجود دارد؟
تجارت زغال سنگ در دنیا چیزی حدود یک و نیم میلیارد تن در سال است. زمانی می‌توان در بحث تجارت زغال سنگ وارد شد که حداقل سالی ۱۰ میلیون تن توان تولید زغال و وارد کردن آن به بازار جهانی وجود داشته باشد. در شرایطی که کل تولید کشور ما یک و نیم میلیون تن است، طبیعتا نمی‌توان صاحب ادعای جدی در بازار زغال سنگ دنیا بود. البته علیرغم شرایط موجود سال جاري توانستيم وارد بازارهای کوچک جهانی زغال سنگ شویم و تاکنون سه محموله صادراتی هم داشته‌ایم.
در واقع متقاضی زغال سنگ ایران در دنیا وجود دارد، اما تنها مساله این است که خریداران زغال سنگ به دنبال قراردادهای بلندمدت هستند. مشکلی هم از لحاظ قیمت و کیفیت زغال سنگ توليدي ما وجود ندارد و همین کیفیت هم خریداران خاص خود را دارد و قیمت‌ها هم مورد تایید است؛ اما قراردادهای 5 یا حداقل 2 ساله مدنظر طرف‌های معامله است که بر اساس آن ماهانه بايد میزان مشخصی از تولید تحویل داده شود.
همچنين فرمولی را بر مبنای قیمت‌هاي جهانی برای زغال مطرح می‌کنند که در این شرایط که کشور ما واردکننده زغال است، تولیدکنندگان زغال سنگ درباره قراردادهای جهانی كمي مردد هستند. اين ترديد از آن جهت است که تعهدی ایجاد می‌شود و حتی یکی دو محموله هم صادرات صورت می‌گیرد، اما پس از مدتی به دلیل نیاز داخلی به زغال سنگ دولت یا مجموعه از ادامه صادرات جلوگیری مي‌کند. در اين خصوص اگر دولت تضمینی برای عدم جلوگیری از صادرات و ارایه مجوز صادرات زغال سنگ به تولیدکنندگان با قیمت ارز آزاد و در راستاي توسعه و شکوفایی معادن زغال سنگ بدهد؛ زغال ایران می‌تواند در بازارهای جهانی حرفی برای گفتن داشته باشد. در واقع يكي از راه‌های شکوفایی صنعت زغال سنگ همین بحث صادرات است.
البته باید به این نکته اشاره کنم که بحث صادرات زغال و مسایل مطرح شده در رابطه با زغال سنگ کک شو است، اما در زمینه زغال سنگ حرارتی کشور ما از حدود ۱۰-۱۵ سال پیش کمابیش صادرکننده زغال سنگ بوده و سالانه بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ هزار تن زغال سنگ حرارتی صادر کرده است؛ چراکه مصرف کننده داخلی برای این نوع زغال سنگ نداریم و در این حوزه مساله خاصی از لحاظ صادرات وجود نداشته است. با این وجود در حوزه زغال سنگ کک شو که مورد مصرف شركت ذوب آهن است هم حتی چند محموله در سال‌جاری صادر شده است.
لطفا در پايان در خصوص اهداف شکل‌ گیری انجمن زغال سنگ توضيح بفرماييد.
زغال سنگ یکی از کانی‌های اصلی معدنی کشور ماست. از طرفی زغال سنگ سوختی استراتژیک است که در تمام دنیا به عنوان منبع مطمئن تولید انرژی کاربرد دارد. اهمیت زغال سنگ در دنیا به اندازه‌ای است که حتی در برخی کشورها وزارتخانه زغال سنگ تشکیل شده و فعالیت دارد. کشور ما نیز با دارا بودن یک میلیارد و 200 میلیون تن ذخیره زغال سنگ از وضعیت قابل توجهی در دنیا برخوردار است. از سوی دیگر با توجه به اینکه 90 درصد فولاد دنیا با سیستم کوره بلند و به وسیله زغال سنگ تولید می‌شود، به اهمیت این صنعت می‌افزاید. این در حالی است که صنعت زغال سنگ در زمره اشتغال زاترین صنایع قرار دارد. بر همين اساس با توجه به اهمیت این صنعت انجمن زغال سنگ تشکیل شده و اهداف بلندمدتی را در نظر دارد. با توجه به اینکه زغال سنگ به عنوان منبع انرژی مستمر و مطمئن شناخته شده و همچنین منبع انرژی قابل حمل و نقل و ذخیره شدن است، طبیعتا انجمن زغال سنگ به دنبال این است تا منافع این صنعت را حفظ کرده و بازار زغال سنگ را به صورت متشکلی تبدیل كند.
این انتظار با توجه به ضرورت توسعه این صنعت، ترغیب سرمایه گذاری در آن، رشد نرخ تجهیزات مورد نیاز معادن زغال سنگ و همچنین با در نظر گرفتن وضعیت بحرانی موجود در نظر گرفته شده است و انجمن برای رسيدن به این مهم تمام تلاش خود را خواهد كرد. امیدواریم با آزادسازی نرخ زغال در کشور شاهد شکوفایی صنعت زغال سنگ کشور و رسیدن آن به جایگاه واقعی بوده و زمینه اشتغال قابل توجهی را برای کشور در مناطق توسعه نیافته فراهم كنيم؛ چراكه معتقدیم واقعی ‌سازی قیمت محصول در این صنعت می‌تواند شکوفایی قابل توجهی را در مناطق توسعه نیافته کشور رقم بزند.