شرکت معدنی‌وصنعتی چادرملو یکی از شرکت‌های فعال در حوزه معدن سنگ‌آهن و صنایع فولادی است که همواره به عنوان شرکتی ارزش‌آفرین در بازار سرمایه کشور مطرح بوده است. هدف اصلی چادرملو، تولید کنسانتره سنگ‌آهن با مشخصات فنی مورد نیاز صنایع فولادی است و در حال حاضر این شرکت یکی از بزرگترین تولیدکننده‌های کنسانتره نرمه در کشور است.
این شرکت به منظور استفاده از مزیت ارزش‌افزوده کنسانتره تولیدی خود؛ طرح احداث کارخانه گندله‌سازی اردکان را از سال 83 اجراء و در سال 87 به بهره‌برداری تجاری رسانده است.
از طـرفی به منظور استفاده از سنگ‌آهن خام استخراجی با عیار (Fe) حدود 60-61 درصـد؛ تـولید سنـگ‌آهن دانه‌بندی شده را که با هزینه کمتری در مقایسه با محصول کنسانتره انجام می‌شود به عنوان محصولات جانبی در برنامه‌های خود قرار داده است.
در سال 97 این شرکت تامین سنگ‌آهن و گندله مصرفی صنایع فولاد کشور را مطابق برنامه‌ریزی پیش‌بینی شده محقق کرد و بیش از 6 میلیون تن کنسانتره سنگ‌آهن مرطوب و 3 میلیون و 90 هزار تن گندله آهن به شرکت‌های فولادسازی کشور تحویل داده است. همچنین مقدار 25 هزار تن کنسانتره آپاتیت که محصول فرعی است؛ به خریداران تحویل داده شد. از تولیدات سنگ‌آهن دانه‌بندی شده مقدار 535 هزار تن پس از حصول اطمینان از مازاد بر تامین نیازهای صنایع فولاد کشور (از طریق برگزاری مزایده عمومی و تحویل در محل معدن) به ساير خريداران در محل معدن تحويل و به فروش رسانده است.
در همین سال 3 میلیون و 840 هزار تن از کنسانتره سنگ‌آهن تولید شده در مجتمع معدنی چادرملو به عنوان مواداولیه کارخانه گندله‌سازی چادرملو به مجتمع صنعتی این شرکت در اردکان یزد منتقل شد که بخشی از گندله تولیدی نیز در واحد احیای مستقیم همین مجتمع به آهن‌اسفنجی تبدیل شد.

میدکو خود را وامدار ارزش‌های بالای اخلاقی، اسلامی و ایرانی دانسته و ضمن تعریف تعهداتی بالاتر از سطح حداقل‌ها، در سیاست‌ها و استراتژی‌های هلدینگ توسعه معادن و صنایع معدنی خاورمیانه (میدکو) نیز به روز بودن فناوری‌های تولید به منظور جلوگیری از آلودگی محیط زیست مدنظر قرار گرفته است. مدنظر قراردادن شاخص‌های جهانی و سازگاری فرآیندها با موضوعات ایمنی، بهداشت، محیط زیست و جامعه (HSE+C ) همواره در هلدینگ میدکو مورد تاکید قرار گرفته است و این امر سبب می‌شود همواره در شناسایی و ارزیابی تکنولوژی‌ها این معیارها مورد توجه قرار گیرد و این مهم با توجه به تمامی طراحی‌های به‌عمل آمده که رعایت بالاترین و جدیدترین استانداردهای جهانی در مصرف انرژی، منابع و در راستای حفظ محیط زیست با بهره‌گیری از تکنولوژی روز، صورت پذیرفته و در دوره ساخت کلیه ملزومات آن با نظارت فنی و کیفی به اجرا در آمده است.

همایش "رونق تولید با احیا، فعال سازی و توسعه معادن کوچک مقیاس" هشتم مرداد ماه جاری در تهران برگزار می‌شود.
به گزارش جهان معدن به نقل از روابط عمومی سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیدرو)، این همایش یک روزه با حضور وزیر صنعت، معدن و تجارت و جمعی از مسئولان دولتی و بخش خصوصی برگزار خواهد شد.

زماني مي‌توانيم از اهميت صنعت توليد لوله و پروفيل فولادي صحبت کنيم که جايگاه دقيق آن را در تامين نيازهاي داخلي و منطقه‌اي بدانيم، در شرايطي که در ميان کشورهاي همسايه تنها تعداد محدودي از کشورها امکان توليد لوله و پروفيل فولادي دارند، به وضوح در محدوده‌اي وسيع براي توليدکنندگان امکان صادرات ايجاد مي‌شود. در چنين شرايطي انتظار مي‌رود صادرات اين بخش، عليرغم سودآوري براي توليدکننده گره گشاي بخشي از مشکلات ارزي نيز باشد. مشکلاتي که با تدبير مي‌تواند راه را به سوي ارزآوري قابل توجه و همچنين اشتغال زايي که نيازهاي فعلي کشور ما هستند باز کند؛ در اين راستا ماهنامه جهان معدن در گفت‌وگويي با سيد مرتضي عطايي کچويي عضو هيات مديره سنديکاي توليدکنندگان لوله و پروفيل فولادي به مسائل و مشکلات موجود در اين صنعت پرداخته است:

آقاي عطايي از چه زماني توليد محصولات لوله و پروفيل را شروع کرديد؟
از سال 1350 فعاليت خود را با راه اندازي شرکت اخوان حداديان شرکت کچو و چند سال بعد با شرکت سپاهان سقف، شروع کردم. به مرور زمان در سال 71 و 72 به خطوط توليدمان، خط‌هاي بسته جوش را اضافه کرديم. وقوع جنگ باعث شد تا خطوط توليد به صورت کامل تعطيل شود. پس از پايان جنگ در سال 68 بار ديگر توليد را از سر گرفتيم. خط فرم يا بازار ما فلزي بود. خط باز بدون جوش بود و کار را با هشت کارگر شروع کرديم. در سال بعد يک قيچي و در سال‌هاي بعد دو خط ديگر اضافه کرديم. تا سال 1374 چهار خط جوش داشتيم با حدود شصت کارگر. سال 78 نيز شرکت توليدي به نام شرکت گروه توليد صنعتي کچو راه‌اندازي کرديم.
چه محصولاتي توليد مي‌کنيد؟
انواع پروفيل و محصولات تو خالي. از قوطي ده در بيست تا قوطي صد و چهل در صد و چهل، دو نوع لوله گاز با استانداردهاي مربوطه اي پي آي توليد مي‌کنيم، از يک دوم اينچ تا چهار اينچ و لوله‌هاي صنعتي از جمله محصولات ماست. لوله‌هاي گاز خانگي از يک دوم اينچ تا دو اينچ هم از جمله توليدات ما هستند. 
مشکلات شما در امر توليد محصولات چيست؟
در سال 91 در منطقه سوسنگرد که يکي از محروم‌ترين مناطق ايران است با تصميم به کمک به يک کارخانه ورشکسته ورود پيدا کرديم. کارخانه‌اي در آن منطقه راه‌اندازي کرديم و هدف ما مطلقا سودآوري نبود، بلکه براي جلوگيري از بيکاري کارگرها و از بين رفتن سرمايه سرمايه گذاران کار را آغاز کرديم، طي قراردادي و تعامل کرديم و جريمه و پول و بدهي‌هاي آن کارخانه را پرداخت کرديم، کارخانه‌اي بود که هيچ کارگري نداشت و مجهز به سه خط توليد بود. در سال 93 و 94 با در پيش گرفتن مسير توليد دو خط اضافه کرديم و تعداد کارگران حدود چهل و دو نفر بود. در سال 94 با بخشنامه‌هاي نا به جاي مسئولين دولتي که صبح بخشنامه مي‌دهند و عصر همان بخشنامه را باطل مي‌کنند و در نهايت فردا بخشنامه ديگري صادر مي‌کنند، ما نهايتا اين کارخانه را حفظ کرديم اما با مشکلاتي که ايجاد شد ناچار به تعديل تعدادي نيرو شديم اما توانستيم موقعيت شغلي 35 کارگرمان را حفظ کنيم آن هم در شرايطي که از فولاد مبارکه به ما بار اختصاص داده مي‌شود اما هزينه حمل آن زياد است و مقرون به صرفه در رقابت‌هاي بازار نيست. ما مجبور هستيم هر زمان از بازار از واسطه‌ها بخريم. با اين مسائل الحمدلله همچنان 32 کارگر در اين کارخانه مشغول به کار هستند. توقع ما اين بود که در آن منطقه محروم و با توجه به اين که در استان خوزستان نسبت به استان‌هاي ديگر در و پنجره‌هاي فولادي بيشتر مصرف مي‌شود حداقل بتوانيم ده خط توليد اضافه و روزانه با صد کارگر کار کنيم. 
ظرفيت‌ها و پتانسيل‌هاي صنعت توليد لوله و پروفيل در کشور ما چيست؟
صنعت لوله و پروفيل صنعتي نيست که منسوخ شده باشد. هنوز در ايران حتي در مناطق روستايي و محروم اين محصول مصرف دارد، در شرايطي که در اين مناطق درهاي آلومينيوم کاربرد چنداني ندارد به جاي آنها يا درهاي چوبي و يا درهاي فلزي مي‌گذارند. در چنين موقعيتي فولاد يک محصول با تاريخ مصرف دائمي و در واقع مادر صنايع است. در چنين شرايطي عده‌اي به عنوان توليد کننده ثبت شرکت کرده و در نوسانات بازار از فولاد مبارکه سهميه مي‌گيرند که در نهايت يا با رانت و يا از هر طريق ديگري و مواد اوليه‌اي که دريافت مي‌کنند به توليد کننده واقعي نمي‌رسد. اين مشکلي است که ما در بورس هم با آن روبرو هستيم. در واقع من معتقدم ظرفيت‌ها و پتانسيل‌هاي خوبي در اين صنعت نهفته است اما نهايت کلام من اين است که اهميتي به توليد داده نمي‌شود. چرا ما نبايد توليد و صادرات داشته باشيم؟ چرا مشکل صادرات براي توليدکننده وجود دارد؟ کشورهاي همسايه مثل عراق و افغانستان و تاجيکستان واقعا مشتري خوبي براي کالاهاي ما هستند ولي تحريم داخلي ما مخصوصا در صنعت توليد لوله و پروفيل، بيش از تحريم‌هاي خارجي شده است. صبح بخشنامه اجازه صادرات مي‌دهند و فردا همان را ممنوع مي‌کنند. عين بخشنامه‌اي که وزير جهاد مي‌گويد صادرات گوجه فرنگي آزاد است اما وزير صمت آن را ممنوع اعلام مي‌کند، ما هم چنين مشکل مشابهي با وزارتخانه داريم. 
مشکل دقيقا چيست؟
اگر مي‌خواهيم توليد کنيم بايد افرادي در راس کار قرار بگيرند که از جنس توليد هستند، وزير صمت بايد از جنس توليد باشد تا بتواند شرايط و موقعيت توليدکننده را درک کند. کشور ما زماني مي‌تواند پيشرفت کند که افراد گزينش شوند و هر کس در جاي خود قرار بگيرد. از بخش خصوصي نظرخواهي و مشورت نمي‌خواهند؛ اگر بخش خصوصي به چنين موضوعاتي منافع عده‌اي به خطر مي‌افتند، رانت‌ها و تقاضاها به خطر مي‌افتد. 
آيا اين تمام مشکلات است؟ نوسان‌هاي ارزي مشکلي در کار شما ايجاد نکرده است؟
درست به همين دليل من صادرات محصولاتم را متوقف کرده‌ام، در واقع براي ما شرايطي فراهم کرده‌اند که قيمت محصول نهايي از قيمت مواد اوليه کمتر است. 
دستاوردهايي که سال 97 داشته‌ايد چه بوده است؟
توليد يک سري محصولات جديد مثل نوع خاصي از لوله‌هاي گاز که تا پيش از اين وارد مي‌کرديم اما اکنون با توليد آن در داخل توانستيم تا اندازه‌اي به صرفه جويي ارزي برسيم، در عين حال در صنعت لوله و پروفيل هم انجام اندازه‌اي صادرات را داشته‌ايم که به نسبت خوب بوده اما در عين حال نوسانات ارزي تبديل به معضلي براي تمام صادر کنندگان و همينطور واردکنندگان شده است. من معتقدم دولت بايد بتواند ما را به اندازه‌اي حمايت کند که بتوانيم با ترکيه و چين وارد رقابت شويم و اگر چنين حمايتي نباشد واقعا رقابت کردن در بازار امري بسيار سخت يا ناممکن مي‌شود.